මේ වතාවේ ගුලිත් එක්ක පරිස්සම වන්නට උපදෙස් ටිකක්

එදා බොර දියේ මාළු බෑවේ , දරුවන්ට කන්නට යමක් හොයාගන්නට දුක් විඳි පියෙක් වන්නට ඇත, නැත්නම් එදාවේල හොයා ගන්නට කුලියක් හොයා ගන්නට දුක් විඳින අහිංසකයෙක් වන්නට ඇත. නමුත්, අද දවසේ දී බොර දියේ මාළු බාන්නේ ඊට වඩා වෙනස් පිරිසකි. විටෙක, කපටි දේශපාලකයින්, විටෙක පුද්ගලික බස් අයිතිකරුවන්, මේ කොවිඩ් වසංගතය සමඟ අදිසි බල ඇති සුදුසුකමක් නැති වෙදුන්, ඉසිවරුන් ඖෂධ සමාගම්ද වේ. 

දිය වෙන අමුතු ඇටේ

මේ වෙත්දි අමුතු මුතු ඇටේ,

මොළයෙන් රට කරවිය යුතු දේශපාලකයින් වෙනුවට ඇඟෙන් රට කරවන"පහේ පන්තියේ නාකි කොල්ලන්" විසින් , අරාබියේ දුක විඳින, ලේහලන ගැහැණුන්ගේ මුදලින්, "සැපට සැප විඳිමින්" නමට රට පාලනය කරමින් සිටී,

සාමුහික ක්‍රියාදාමයක් ලෙස කරවිය යුතු රට, "ඔක්කොම මමයි කොරේ" කියමින් "කටින බතල හිටවන", ප්‍රතිකාරක ගත යුතු මට්ටමේ, ස්වරූපරාග පෞරුෂයෙන්(Narcissistic personality disorder) පිරුණු ලොක්කන් මධ්‍ය ඉදිරියේ සියල්ල පාලනය කරමින් සිටී,

තම බලයෙන් හිස උදුම්මාගත්, දේශපාලනික බලය උරා ගත් ආයතනික ලොක්කෝ, පුරවැසියාට වන හානිය ගැන නොතකමින්, තම "රජ පුරපුර පිනවීමේ" කාර්යයේ යෙදෙමින් සිටී,

සමාජය පිළිගන්නා ලෙස "පවුලක් පාලනය" කරන්නට අත්දැකීම් නැති පූජකයන් රටක් පාලනය කරන හැටි, ජාත්‍යන්තරය සමග ගැටෙන හැටි ලොක්කන්ට උගන්වමින් සිටී,

සාක්ෂරතාව ඉහළ යැයි කියා ගන්නා පුරවැසියන්, ජනවාර්ගිකත්වයේ "ලේ රස" බෙදන ටියුෂන්කාරයන්ගෙන් "විද්‍යාව සහ දේශපාලනය" උගනිමින් සිටී. ආර්ථික විද්‍යාඥයින් හාල් කිලෝ දෙකන් සති දෙකක් කන හැටි "බතයි හොද්දයි" කෑම කරගත් රට වැසියන්ට කියාදෙමින් සිටී,

මේ සියල්ල අතරේ බහුතර පුරවැසියන් ලෝකයේ වැඩිම වස විස සහිත කෑම වේල බුදිමින්, රජාගේ හෝ කවටයාගේ කතා රසවිඳිමින්, ස්වයංවින්දනයේ යෙදෙමින් සිටී,

 
දේශපාලනිකව වඳ පීදුනු, අනාගතයක් තුල, රජ පවුලේ ඊළඟ කෙනා හෝ කවටයාගේ පවුලේ පුරුකක් මිස, සාර්ථක , පරිණත දේශපාලඥයෙක් බිහිවීම සිහිනයක් පමණක් වෙමින් පවතී.එයට මූලිකම හේතුව, සාර්ථක සහ පරිනත දේශපාලඥයයෙක් බිහිවීමට අවශ්‍ය අත්දැකීම් ලබා ගැනීමට පරිසරයක් රට තුල නොමැති වීම සහ "පවුල් පරම්පරාව හැර දෙවන පරම්පරාවක්" බිහිවීමට ඉන්නා ලොක්කන් අවස්ථාව ලබා නොදීමම මෙන්ම, රටේ අනාගතය ගැන නොව "රජ පුරපුර පිනවීමේ" වන්දිභට්ටකම කරමින් ප්‍රශස්ති ගායනය කරමින් "වින්දනයක්" ලබන පුරවැසියක් වැඩිවීමද ඊට හේතුවකි.